Hz. Hamza’nın Müslüman Olması

Peygamberimiz (S.A.V.) bir gün Safa tepesinin yanında iken, Ebu Cehil ve birkaç müşrik oraya geldiler.Hz. Peygamber (S.A.V.)’e dil ve el ile hakaretler ettiler, davasını hafife alıp, başına toprak ve üzerine pislik attılar.

Peygamber Efendimiz (S.A.V.) o müşriklere hiçbir karşılık vermeden kalkıp evine gitti.Peygamberimiz (S.A.V.)’e  yapılan bu davranışları azatlı bir cariye görmüş ve çok üzülmüştü.Bir müddet sonra Peygamberimiz (S.A.V.)’in amcalarından Hamza her av dönüşü yaptığı adet üzere Harem’i Şerife doğru ilerliyordu.Hamza’nın yolunu kesen azatlı cariye tüm olanları üzüntülü bir şekilde haber vererek sitem dolu bir lisan ile:

“Ey Hamza bu nasıl akrabalık, bu nasıl yakınlık.Kardeşinin oğlu yetimdir.Sen onun amcasısın.Ebu Cehil’in ona yaptığı hareketleri görseydin hiç tahammül edemezdin.” dedi.

Hamza’nın bu sözler üzerine akrabalık damarı kabardı.Hızlı ve hiddetli bir şekilde Kureyşin toplandığı yere geldi ve:

“Benim kardeşimin oğluna söven, onun gönlünü inciten sen misin.” diyerek elindeki ok ve yayını Ebu Cehil’in kafasına indirdi.Kafası yarılan Ebu Cehil’in yakınları, Hamza’nın üzerine yürümeye çalışınca koca kafir:

“Dokunmayınız Hamza’ya! Çünkü onun akrabalık hakkı vardır.” dedi ve ona karşı hücumu önledi.Böylece Hamza’yı başından savan Ebu Cehil kendi dostlarına dönerek:

“Aman ona ilişmeyin. Varır hiddetle Müslüman olur da, Muhammediler kuvvetlenir.” diyerek endişesini izah etti.

Hamza ise, İslam’la şereflenmeye çok yakın bir hal içerisinde iken Peygamberimiz (S.A.V.)’in huzuruna varıp olayı hikaye ederek Peygamberimiz (S.A.V.)’e teselli verdi.Rasulullah (S.A.V.) ancak onun Müslüman olmasıyla teselli bulacağını beyan etti.

Bunun üzerine Hz. Hazma (R.A.) hemen Kelime’i Şehadet getirdi ve 39. Müslüman oldu.

Hz. Hamza İslam dinine girince, Rasulullah (S.A.V.)’i himaye edeceğini herkese ilan etmişti ve onun Müslüman olmasıyla İslam dini çok büyük bir kuvvet bulup gelişti.

Onun İslam’a girmesi kafirlere hemen tesir etmiş, yaptıkları işkenceleri hafifletmek zorunda kalmışlardı.

Kaynak=Dini Bilgiler Kitabı